Eindelijk was het zover. Weken, maanden keken we uit naar woensdag 17 mei. Een volwassen elftal uit België kwam samen op de luchthaven van Charleroi voor een vierdaags verblijf in en rond het mooie Arco, gelegen in de vallei van Trentino.
De eerste verrassing volgde al snel. We vlogen immers, met een uurtje vertraging, niet met Ryanair maar wel met Malta Air. Klopte dit? Na een korte vlucht van ongeveer 75 minuten zetten we onze eerste voetstappen op Italiaans grondgebied, meer bepaald op de luchthaven van Bergamo. De luchthaven van La Valletta was het dus toch niet. Door de typisch Italiaanse rompslomp bij het afhalen van de gehuurde auto’s was het ondertussen al donker in Bergamo. De auto’s waren in ieder geval een meevaller, de rit naar Arco lang en eentonig. Door de vallende nacht konden we jammer genoeg niet genieten van de natuurpracht. Eens toegekomen in Arco werd iedereen naar de gehuurde appartementen gebracht. Enkelingen gingen nog wel op zoek naar wat vertier maar Arco was reeds in slaapmodus. De vermoeidheid van de verplaatsing nam bovendien snel de overhand.
’s Ochtends was iedereen vroeg uit de veren, een aantal was al gaan wandelen. Nu kregen wij eindelijk een eerste blik op de overweldigende natuur waardoor we omringd werden. Zoals tijdens de hele vakantie zou blijken was iedereen steeds trouw op post op alle geplande afspraken. Dus om 8u00 stonden we allemaal klaar om samen te ontbijten in Caffé Trentino. Het weer liet het jammer genoeg niet toe om buiten te ontbijten, misschien het enige minpuntje tijdens de vakantie. Het ontbijt echter was steeds een voltreffer, super vriendelijke mensen, big cappuccino’s, latte macchiato’s en hot chocolate waarvan tot op vandaag nog niet duidelijk is of dit om te drinken dan wel te lepelen was. Van het eenvoudige Italiana ontbijt, het iets ruimere Ricca ontbijt, tot het copieuze Internazionale ontbijt. En de broodjes bleven maar toestromen. De eerste dag werd er bij de tafelbezetting wel niet optimaal rekening gehouden met de kleintjes maar dit werd de volgende dagen rechtgezet. Wat werden we elke morgen in de watten gelegd door het team van Caffé Trentino. Daarbovenop kregen we allemaal nog een blauw mapje om kaartjes bij te houden en meer naar het einde een flesje Grappa waarop ‘Arco’ stond geschreven.
Na het ontbijt stapten we in de auto’s op weg naar ons eerste bezoek, Omkafé. Hier bezochten we het museum waar we leerden uit welke regio’s de koffiebonen komen en hoe koffie vroeger gemaakt werd. Er stond ook een hele collectie oude koffiemachines en nog veel meer zaken die met koffie te maken hebben. Verder konden we de koffiefabriek bezoeken om het proces van koffiebonen tot een pakje koffie beter te begrijpen. In de winkel zelf hadden wij een eerste kennismaking met de ‘Italian way’ koffie drinken. Heel erg geconcentreerd en heel kleine kopjes. Niet iedereen kon dit smaken, al hielp het verzachten met water en suiker!
Daarna keerden we terug naar Arco om het stadje wat beter te leren kennen en om op het leuke terras van Caffé Trentino te genieten van lekkere Italiaanse cocktails (Hugo, Aperol Spritz, …) en hapjes. Tijdens de korte wandeling in Arco maakten we kennis met een uniek concept: een melkautomaat waar je tegen betaling verse melk kon kopen. Het was wel niet zo duidelijk waar de koeien zaten. Misschien ondergronds? Toch een boodschap van opbouwende kritiek aan de reisleider: in de toekomst eerst melk kopen en dan pas naar een koffie tasting.
In de namiddag vertrokken we voor een bezoek aan het wijnhuis Pisoni. Een stralende zon, enorme wijngaarden, de mooie bergen, dit kon en zou niet anders dan een fantastische ervaring worden. Het begon alvast met een tweede verrassing. We werden naar een recente wijngaard van de befaamde Rebo-druif gebracht en mochten daar allemaal een wijnrank uitkiezen. Er was er wel eentje die het te spannend vond en een ‘nummertje 2’ moest doen tussen de auto’s. We mochten zelfs ons eigen naambordje bij het boompje ophangen. Vanaf dat moment hebben we dus allemaal toch al een eigendom in Italië!!
Dit werd gevolgd door een rondleiding op het enorme domein van dit prachtige familiebedrijf ‘Distelleria Fratelli Pisoni’. We mochten niet alleen een bezoek brengen aan de huidige wijnkelders maar ook aan de oude waar er nog wijnvaten stonden die te groot zijn om naar buiten te brengen. We leerden er dat we niet Spumante mogen zeggen tegen hun ‘sparkling wine’ maar wel Trento Doc. Tot slot konden we ook nog een kijkje nemen in hun distilleerderij waar ze grappa’s, ja zelfs gin stoken. Maar toen moest het belangrijkste nog komen, een terras voor ons gereserveerd en klaargezet, met een 360° zicht over de prachtige vallei en vooral een tasting van een groot assortiment topwijnen, al kon daarover af en toe wel gediscussieerd worden. Toegegeven, ons elftal bestond uit een gemengd team van wijnontdekkers, -liefhebbers tot echte wijnkenners. Maar de tasting zorgde er wel voor dat iedereen wat relaxter en vrolijker werd, en ook wel wat luider. De sfeer was in ieder geval opperbest. Leuk om weten trouwens was ook dat een aantal wijnen de samentrekkingen waren van de namen van kleinkinderen. Bovendien was er ook Annada waarbij ‘da’ in België voor Davy staat. Waarvan ‘Anna’ zou moeten komen, is tot op de dag van vandaag niet geweten. Naast de wijnen werd de tafel volledig gevuld met lekkere Italiaanse charcuterie, kazen, brood, ja zelfs augurken. Een namiddag die mocht blijven duren.
Met gezonde tegenzin keerden we terug naar Arco om te dineren bij Alla Lega. Een mooie binnenkoer, overhangende wijnranken en een volledig gevuld terras. Voor de één viel het eten wat beter mee dan voor de ander, maar er hing wel een zeer gezellige, typisch Italiaanse sfeer op dat terras. En bij het vertrekken kregen we allemaal nog een digestiefje aangeboden, een Grappa of een Limoncello.
Doordat het al laat was, moesten we uitwijken van ons favoriete café naar een ander terras. De drankjes waren lekker maar het lukte ons niet om een tweede rondje te bestellen. En ze konden er blijkbaar niet om lachen dat we dan maar zelf naar de toog gingen. Dit is ook Italië, als het sluitingsuur eraan komt, dan moet je dat aanvaarden. De tweede dag vertrokken we na het ontbijt naar Marzadro. Het weer zou de komende 2 dagen wel wat tegenvallen, maar de sfeer zat er goed in. Bij aankomst werden wij onmiddellijk overweldigd door de grootsheid van dit bedrijf. In de prachtige shop kregen wij allemaal een Italiaanse koffie aangeboden. Aanlengen en suiker toevoegen hadden we intussen wel al geleerd. We kregen een boeiende en aangename rondleiding door het hart van dit uit de kluiten gewassen familiebedrijf, trouwens ooit opgestart door de mater familias. We zagen opslagvaten met de grootte van een zwembad, tot 82000 liter kon daar in opgeslagen worden. Deze rondleiding zal bij velen een blijvende indruk nalaten, en het hoogtepunt kwam er al snel aan, het proeven van pure Grappa, ongeveer 80° sterk, gevolgd door een professionele Grappa tasting. Hier werden af en toe al wel eens wat gezichten getrokken door de verrassende sterkte van dit goedje gebaseerd op de schillen en pitten van de wijndruiven. Daarna werd ons een lekkere lichte maaltijd aangeboden in één van de gezellige ruimtes van dit imposante gebouw, vergezeld van hun eigen Trento Doc die gemaakt wordt op het domein van Madonna Delle Vittorie.
Tussendoor mochten wij ook een exclusief bezoekje brengen aan het groendak dat op het dak van het bedrijf werd aangelegd.
Na deze prachtige ervaring trokken we naar het Gardameer. Maar eerst nog een korte stop op een uitkijkpunt dat ons een wondermooi zicht gaf over Riva en het Gardameer. Tijdens deze rit werd het al snel duidelijk dat Grappa in de ochtend rare dingen met vrouwen kan doen. Om één of andere reden werd ‘seks on the beach’ plotseling het liedje van de reis, al werd dit niet erg gesmaakt door een gezinnetje met 3 kleine kinderen aan het uitkijkpunt. Aangekomen aan het Gardameer gingen er een paar shoppen in Riva, de rest trok naar het Gardameer. Toch knap dat de reisleider ervoor gezorgd had dat er niemand aan het zwemmen was in het Gardameer toen wij daar aankwamen. Of had dit toch te maken met de mindere temperaturen op dat moment. In ieder geval, velen waren geroepen om te gaan zwemmen, maar uiteindelijk ging maar één ijsbeer te water. Na het zwemmen begon het al snel te regenen waardoor we iets ‘moesten’ gaan drinken.
‘s Avonds trokken we naar het domein van Madonna Delle Vittorie, ook eigendom van de Marzadro-familie. Daar kregen we in de regen een uitleg over de productie van olijfolie waarna we ook een bezoekje brachten aan de fabriek waar de olijfolie geproduceerd werd. En een heel speciale ervaring, een olijfolie tasting. Dit zou jammer genoeg niet iedereen zo goed bevallen. En aansluitend nog een wijn tasting. Deze was wat korter en ging gepaard met wat gemors. Vermoedelijk zat de Grappa van de ochtend daar nog voor iets tussen.
Op het einde van de avond kregen we nog een prachtig 3-gangenmenu aangeboden in hun restaurant met als afsluiter de onvermijdelijke Grappa. Zij zijn gespecialiseerd in lokale gerechten en het eten was verrukkelijk! Moe maar zeer voldaan keerden we terug naar het centrum van Arco en 2 drankjes later ging het op weg naar de appartementen.
Dag 3 begonnen de eerste ongemakken zich te vertonen van overmatig eten en drinken. Sommige kledingstukken begonnen al wat meer te spannen. De reisleider vond dat er wat gecorrigeerd moest worden en dus bestelde hij dan maar een Caffé Corretto voor iedereen, wat achteraf Italiaanse koffie met Grappa bleek te zijn.
Na deze opwarmer ging het richting Cappelletti, gespecialiseerd in likeuren. We waren er blijkbaar een weekje te vroeg want de ontvangstruimtes zouden pas volgende week klaar zijn. Een reden om nog eens terug te keren?! Anders dan de vorige locaties waren zij niet gespecialiseerd in het maken van drank op basis van druiven, maar wel in het toevoegen van unieke smaken op basis van de kruiden/groenten/fruit die in de regio te vinden zijn.
Wat begon als herborist, evolueerde geleidelijk aan naar specialist in het maken van unieke aperitieven. Na een kennismaking met vooral de vele aparte geuren en smaken werden wij ook hier weer onderworpen aan een lekkere tasting. Ondanks het enthousiasme van de gids raakten we niet overtuigd van de biercocktail. Maar ze hebben ons wel overtuigd dat hun artisanaal gemaakte producten zeker zo goed zijn als de meer bekende merken zoals Aperol, Amaretto di Saronno en Campari. Op het einde wachtte ons nog de derde verrassing, een klein flesje naar keuze voor ieder van ons. Na nog een laatste zicht op de fabelachtige waterval hoog in de bergen keerden we terug naar Caffé Trentino voor een lichte maaltijd.
Tijdens de namiddag begonnen negen spelers van ons elftal aan de steile beklimming naar het kasteel van Arco in de bergen. Jammer genoeg regende het de hele tijd door waardoor wij het kasteel zelf niet hebben bezocht. Wel konden we hier, met een geweldig uitzicht, genieten van een natje en een droogje waarna de afdaling kon beginnen. De reisleider liet ons hierbij ook nog een stukje van het bovenste gedeelte van Arco zien, waaronder een grote wasbak, waar de vrouwen nog geregeld samen hun was komen doen. De ene koos er daarna voor om een terrasje te doen, een andere ging shoppen en er werden ook wat Italiaanse ijsjes gegeten.
’s Avonds stond er nog een uitgebreid diner gepland bij Acetaia del Balsamico. De naam verraadde het al een beetje, daar wordt onder andere Balsamico gemaakt. Jammer genoeg was er geen tijd meer om hier een rondleiding te krijgen maar het unieke uitzicht over het Gardameer en Riva, evenals het supereten deden ons dit al snel vergeten. We leerden hier ook dat onze reisleider verafgood wordt in dit deel van Italië. Hij wordt er constant aangesproken als ‘Mister Davy’ en ons eten werd opgediend in het afgesloten gedeelte dat eigenlijk enkel dient voor de directie en voor de ontvangst van belangrijke personen. Hier kregen we ongelooflijk lekker maar veel te veel eten. Sommige knopen van de broeken bleven er maar ternauwernood aan. Na alweer een lange, geslaagde dag keerden we terug naar onze appartementen, met een beetje een dubbel gevoel aangezien het onze laatste nacht was.
De laatste dag begon zoals alle voorgaande met een lekker ontbijt in Caffé Trentino. Iedereen had de appartementen al leeggemaakt en het weer was werkelijk schitterend. En dan moest eigenlijk het beste van de hele reis nog komen. Een bezoek aan Tranquillini, een Grappa-huis in Arco zelf. Zij hebben een totaal andere filosofie dan de overige distilleerderijen die we tijdens deze reis bezochten. Zij bepalen zelf de smaken van hun Grappa’s en likeuren en richten zich niet op het buitenland. ‘Mister Davy’ is blijkbaar één van de uitzonderingen. Het onthaal was ook enkel in Italiaans, maar op de één of andere manier stoorde dit niet. Het voelde een beetje voor iedereen als thuis komen, terwijl het voor de meesten de eerste keer was dat ze er waren. Niets was te veel, zolang wij het maar naar onze zin hadden. Een paar kreeg zelfs een unieke inkijk in hun kleine maar zeer waardevolle historische wijnkelder. Dat Mister Davy al ooit de vraag kreeg om de zaak en het domein over te nemen, deed sommigen al dromen. Misschien voor later?? Hier volgde een vierde verrassing. Iedereen kreeg een flesje Grappa om mee naar huis te nemen.
Met duidelijke tegenzin begonnen de laatste ritten met de auto. Er werd gekozen om langs het Gardameer te rijden. Dit gaf ons nog meer tegenzin om naar huis te gaan. Fantastische uitzichten, wonderlijke natuur, en een reisleider die uiteindelijk toch begon te twijfelen of wij nog ooit weg konden geraken van het meer. In één van de auto’s dook er blijkbaar een enorm insect op, die voor heel wat paniek en hilariteit zorgde. De ‘No stress’ van de bestuurder kon de gemoederen niet kalmeren. Achteraf is het nog altijd niet duidelijk of dit monster der natuur een nietig vliegje dan wel een enorme kever was.
Uiteindelijk vonden we toch de weg naar onze lunchplaats, Primavera. Blijkbaar was er een misverstand over wat er daar op zondag kon gegeten worden maar iedereen vond wel een pasta of pizza die hen kon bekoren, begeleid door wijn en water.
Daarna zeilden we koers naar Verona, voor velen de hoofdstad van de romantiek, waar we een bezoekje brachten aan de stad en we aanschoven aan het balkon van Romeo en Julia. De legende zegt dat het aanraken van de borst van het standbeeld je een nieuwe liefde zou brengen in je leven. Onze reisleider waagde dus maar zijn kans. Waarom zijn vader dit ook deed, blijft ons een raadsel.
Na een laatste terrasje in één van de vele leuke straatjes in Verona, vertrokken we naar de luchthaven in Treviso. Net voor de luchthaven nog even stoppen om de auto’s terug vol te tanken en dan de auto’s terug inleveren. Dit bleek uiteindelijk wel stresserender dan verwacht, het vinden van de juiste locatie om de auto’s in te leveren. Iedereen, buiten de immer kalme reisleider begon zich wat zorgen te maken over het op tijd komen op de luchthaven. Net voor het inchecken diende er nog iets gedaan te worden. De fles Grappa die wij van Caffé Trentino kregen, was te groot om gevuld mee te nemen. Dus nog snel allemaal een goede slok Grappa en dan inchecken en wegwezen. Sommigen onder ons zagen er wel gevaarlijker uit dan anderen, getuige het feit dat zij hun valiezen moesten openen om gecontroleerd te worden. Gelukkig bestonden er enkel maxima voor het gewicht van de valiezen en niet van de mensen zelf. We zouden hebben moeten bijbetalen!
Ryanair had ook nog een verrassing voor ons, opnieuw een vertraging van bijna anderhalf uur, waardoor we pas rond 23u30 terug voet aan grond zetten in Charleroi. Bij vertrek vond de piloot er niet beter op dan te vermelden dat de vertraging te maken had met eerdere technische problemen. Niet de ideale info net voor het opstijgen. En zeker niet als er dan tijdens de vlucht bijna constant ronkende geluiden te horen waren aan de achterzijde van het vliegtuig. Met een harde klap op de tarmac in Charleroi kwam onze reis abrupt tot een einde, evenals, eigenaardig genoeg, ook aan dat ronkende geluid.
Eén ding van deze vakantie zullen we niet missen: de Italiaanse rijstijl van onze reisleider. Voor de rest was het een aaneenschakeling van prachtige momenten met een groep van enthousiaste, mooie mensen. Hier zijn zeker nieuwe vriendschappen ontstaan. Bedankt aan onze reisleider ‘Mister Davy’ voor de goede organisatie en de unieke inkijk in deze mooie Italiaanse ondernemingen, bedankt aan onze chauffeurs ‘Mister Davy’, ‘Papi’ en meneertje ‘No Stress’ en bedankt aan onszelf om samen van deze reis een onvergetelijke ervaring te maken en herinneringen voor het leven te creëren.
Buona giornata e arrivederci alla prossima